ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ

Το φετινό καλοκαίρι χρωματίστηκε έντονα και μάλιστα με μελανά χρώματα, από ένα γεγονός το οποίο δημιούργησε πολύ κακές εντυπώσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Το γεγονός αυτό ήταν ο θάνατος ενός νεαρού εικοσάχρονου Αυστραλού τουρίστα του Ντουζόν Ζαμίτ στο νησί της Μυκόνου, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπράβους νυκτερινού κέντρου που λυμαίνονται το χώρο της νυκτερινής διασκέδασης και γενικότερα το χώρο της νύκτας. Ο άνθρωπος αυτός έμεινε κλινικά νεκρός για μερικές ημέρες, μέχρις ότου οι γιατροί με την σύμφωνη γνώμη του τραγικού πατέρα του εικοσάχρονου, αποφασίσουν να αποσυνδέσουν τον νεαρό από τα μηχανήματα που τον κρατούσαν μέχρι τότε στη ζωή. Ταυτόχρονα όμως ο τραγικός αλλά και πολύ γενναίος πατέρας, αποφάσισε να κάνει δώρο ζωής τα όργανα του νεκρού γιού του σε άλλους ανθρώπους συμπατριώτες μας οι οποίοι περίμεναν σε ατέλειωτες λίστες το πολύτιμο αυτό δώρο ζωής. Η ενέργεια αυτή του πατέρα δημιούργησε φοβερή έκπληξη και σοκ στο πανελλήνιο για το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος παρά τον τρομερό πόνο που εκείνη τη στιγμή βίωνε από τον άδικο χαμό του γιού του, όχι μόνο δεν άρχισε να βρίζει την Ελλάδα τους Έλληνες και γενικότερα θεούς και δαίμονες από την κακοτυχία που τον χτύπησε, αλλά εκείνη τη στιγμή λειτούργησαν μέσα του όλα τα αντανακλαστικά και τα αισθήματα που συνοδεύουν κάθε λογικό όν όταν αυτό θέλει να ονομάζεται άνθρωπος. Η ενέργειά του έδειξε στοιχεία μεγαλοσύνης, καλλιέργειας, αλληλεγγύης και πνευματικής ανωτερότητας και μάλιστα σε μια στιγμή που αν έπραττε το ακριβώς αντίθετο κανείς δεν θα τολμούσε να του προσάψει καμιά κατηγόρια. Άλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος πιστεύω από ένα γονιό να χάνει το παιδί του και μάλιστα τόσο μα τόσο άδικα. Εκείνος όμως έδειξε πραγματικά σε εκείνη την πολύ δύσκολη και οδυνηρή στιγμή, τι σημαίνει θάρρος, ανθρωπιά και κοινωνική αλληλεγγύη. Ταυτόχρονα όμως η ενέργεια του πατέρα αυτού, έδωσε και ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους εμάς τους «σπουδαίους» Έλληνες τον σχεδόν «περιούσιο» για κάποιους υποκριτές λαό της γης, οι οποίοι την δωρεά οργάνων την θεωρούμε κάτι σαν σκύλευση του νεκρού σαν ιεροσυλία. Παρά το γεγονός ότι είμαστε δυστυχώς η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα και μάλιστα νεαρών κυρίως ατόμων, είμαστε και τελευταίοι στην προσφορά οργάνων σώματος για μεταμόσχευση. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η δωρεά οργάνων είναι μια πράξη ανθρωπισμού και μεγαλοσύνης, μια πράξη που τιμά αυτόν που αποφασίζει να γίνει μετά θάνατον δωρητής, μια πράξη η οποία αναβαθμίζει το ανθρώπινο γένος και το καθιστά ξεχωριστό και διακριτό από τα άλλα ζώα του γήινου βασιλείου. Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τις όποιες προκαταλήψεις μας και την διστακτικότητά μας, ας κοιτάξουμε λίγο στο βάθος της ψυχής μας και ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του σπουδαίου αυτού Αυστραλού πατέρα. Στο πλησιέστερο δημόσιο νοσοκομείο μπορούμε όλοι μας να συμπληρώσουμε την αίτηση- δήλωση ότι γινόμαστε εθελοντές δωρητές οργάνων σώματος. Πιστέψτε με αυτό ίσως θα είναι ότι καλύτερο θα έχουμε επιτελέσει στο πέρασμά μας από αυτόν το κόσμο, δίνοντας ζωή σε κάποιους πάσχοντες συνανθρώπους μας μετά το δικό μας φυσικό θάνατο.