Η αισθητική και περιβαλλοντική επιβάρυνση της γης και της πατρίδας μας, αποτελεί ένα από τα βασικά προβλήματα που βιώνουν σήμερα οι άνθρωποι και που οι επόμενες γενιές των ανθρώπων θα νιώσουν πολύ πιο έντονα ακόμα στο πετσί τους, αν δεν ληφθούν άμεσα και επιτακτικά μέτρα Η καταστροφή του περιβάλλοντος πρέπει να ενεργοποιήσει συνειδήσεις και κάθε ευαίσθητο σκεπτόμενο και ενεργό πολίτη. Το κράτος μέσα από τους οργανωμένους θεσμούς του, πρέπει να λάβει το γρηγορότερο δυνατό τα αναγκαία μέτρα για να σταματήσει αυτός ο περιβαλλοντικός κατήφορος. Το σημαντικότερο όμως όλων, είναι η ενεργοποίηση όσο το δυνατό περισσότερων απλών ανθρώπων, οι οποίοι είναι και οι περισσότερο θιγόμενοι από την καταστροφή της γης. Μεγάλο βάρος επίσης πρέπει να αναληφθεί από το σχολείο, το οποίο οφείλει να δημιουργεί ευαίσθητους και ενημερωμένους μαθητές, οι οποίοι στη συνέχεια θα καταστούν και υπεύθυνοι πολίτες.
Το χωριό μας το Σιδηρόκαστρο, είναι ένα πολύ όμορφο χωριό με αρκετά στοιχεία τα οποία σου δημιουργούν καλή διάθεση, σε ξεκουράζει και σε χαλαρώνει στο χρόνο της παραμονής σε αυτό, και σε εφοδιάζει με ενέργεια για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις στη συνέχεια την πίεση και την καθημερινότητα την ζωής στην πόλη. Έχει βέβαια και αρκετές ατέλειες που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα την ύδρευση- αποχέτευση καθώς και την μη τήρηση από κάποιους κατοίκους κανόνων αισθητικής που εθιμικά έχουν υπερισχύσει στο χωριό. Παράδειγμα, οι κεραμοσκεπές είναι τεχνοτροπικό ιδίωμα, το οποίο έχει υιοθετηθεί από το 95% των ιδιοκτητών των σπιτιών και το οποίο δημιουργεί μια ωραία αίσθηση, που ταιριάζει με το γενικότερο όμορφο περιβάλλον της περιοχής. Παρένθεση αποτέλεσε κυρίως η εποχή της χουντικής κυριαρχίας (1967-74), όπου όπως και σε όλη την Ελλάδα, κατασκευάστηκαν τεχνικά εκτρώματα όπως σπίτια με ταράτσες, χρήση φτηνών αλουμινοκατασκευών κλπ. Ευτυχώς οι συμπατριώτες μας στην μεγάλη τους πλειονότητα ακόμα και σε αυτούς τους χαλεπούς για τον τόπο μας καιρούς, τήρησαν και εξακολουθούν να τηρούν τους άγραφους και μη θεσμικά κατοχυρωμένους αισθητικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες της περιοχής μας, με την ανάδειξη των πετρόχτιστων τοιχίων, τη συντήρηση των κεραμοσκεπών κλπ. Δυστυχώς όμως μερικοί συμπατριώτες μας δεν ακολουθούν αυτούς τους κανόνες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κατασκευαστικά εκτρώματα σε ήδη κακές κατασκευές και εννοώ πρόσθετες αυθαίρετες κατασκευές στις ταράτσες τους, στην «έκθεση» τοπικών προϊόντων τα οποία είναι σε κοινή θέα τα οποία υποβαθμίζουν την αισθητική του χωριού και επιβαρύνουν το περιβάλλον με τις διάφορες οσμές που αναδύονται από τα προβαλλόμενα προϊόντα. Άλλοι πάλι απορρίπτουν τα σκουπίδια τους όπου δει με αποτέλεσμα την ρύπανση ακόμα και του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής, που αν συνδυαστεί με την μεγάλη περιβαλλοντική ρύπανση της χωματερής στην πλακωτή, δημιουργούν ένα μεγάλο πρόβλημα στο χωριό μας και στην περιοχή γενικότερα.
Συμπερασματικά: Πρέπει οι τοπικοί φορείς (Δήμος, Τοπικό Συμβούλιο, Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, κλπ) οι εναπομείναντες κάτοικοι, καθώς και όλοι εμείς οι επισκέπτες του χωριού, να καταστούμε φρουροί και θεματοφύλακες του χωριού. Οι αρχές πρέπει να εφαρμόζουν τους νόμους και να τιμωρούν τους εκτρεπόμενους. Η αποστασιοποίηση και ο ωχαδερφισμός μόνο κακά μπορούν να επιφέρουν ενώ η ευαισθητοποίηση και η ενεργητική παρέμβαση στα κοινά μόνο θετικά. Πρέπει να αποφασίσουμε εδώ και τώρα πιο δρόμο από τους δύο θα ακολουθήσουμε πριν είναι πολύ αργά.
Το χωριό μας το Σιδηρόκαστρο, είναι ένα πολύ όμορφο χωριό με αρκετά στοιχεία τα οποία σου δημιουργούν καλή διάθεση, σε ξεκουράζει και σε χαλαρώνει στο χρόνο της παραμονής σε αυτό, και σε εφοδιάζει με ενέργεια για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις στη συνέχεια την πίεση και την καθημερινότητα την ζωής στην πόλη. Έχει βέβαια και αρκετές ατέλειες που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα την ύδρευση- αποχέτευση καθώς και την μη τήρηση από κάποιους κατοίκους κανόνων αισθητικής που εθιμικά έχουν υπερισχύσει στο χωριό. Παράδειγμα, οι κεραμοσκεπές είναι τεχνοτροπικό ιδίωμα, το οποίο έχει υιοθετηθεί από το 95% των ιδιοκτητών των σπιτιών και το οποίο δημιουργεί μια ωραία αίσθηση, που ταιριάζει με το γενικότερο όμορφο περιβάλλον της περιοχής. Παρένθεση αποτέλεσε κυρίως η εποχή της χουντικής κυριαρχίας (1967-74), όπου όπως και σε όλη την Ελλάδα, κατασκευάστηκαν τεχνικά εκτρώματα όπως σπίτια με ταράτσες, χρήση φτηνών αλουμινοκατασκευών κλπ. Ευτυχώς οι συμπατριώτες μας στην μεγάλη τους πλειονότητα ακόμα και σε αυτούς τους χαλεπούς για τον τόπο μας καιρούς, τήρησαν και εξακολουθούν να τηρούν τους άγραφους και μη θεσμικά κατοχυρωμένους αισθητικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες της περιοχής μας, με την ανάδειξη των πετρόχτιστων τοιχίων, τη συντήρηση των κεραμοσκεπών κλπ. Δυστυχώς όμως μερικοί συμπατριώτες μας δεν ακολουθούν αυτούς τους κανόνες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κατασκευαστικά εκτρώματα σε ήδη κακές κατασκευές και εννοώ πρόσθετες αυθαίρετες κατασκευές στις ταράτσες τους, στην «έκθεση» τοπικών προϊόντων τα οποία είναι σε κοινή θέα τα οποία υποβαθμίζουν την αισθητική του χωριού και επιβαρύνουν το περιβάλλον με τις διάφορες οσμές που αναδύονται από τα προβαλλόμενα προϊόντα. Άλλοι πάλι απορρίπτουν τα σκουπίδια τους όπου δει με αποτέλεσμα την ρύπανση ακόμα και του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής, που αν συνδυαστεί με την μεγάλη περιβαλλοντική ρύπανση της χωματερής στην πλακωτή, δημιουργούν ένα μεγάλο πρόβλημα στο χωριό μας και στην περιοχή γενικότερα.
Συμπερασματικά: Πρέπει οι τοπικοί φορείς (Δήμος, Τοπικό Συμβούλιο, Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, κλπ) οι εναπομείναντες κάτοικοι, καθώς και όλοι εμείς οι επισκέπτες του χωριού, να καταστούμε φρουροί και θεματοφύλακες του χωριού. Οι αρχές πρέπει να εφαρμόζουν τους νόμους και να τιμωρούν τους εκτρεπόμενους. Η αποστασιοποίηση και ο ωχαδερφισμός μόνο κακά μπορούν να επιφέρουν ενώ η ευαισθητοποίηση και η ενεργητική παρέμβαση στα κοινά μόνο θετικά. Πρέπει να αποφασίσουμε εδώ και τώρα πιο δρόμο από τους δύο θα ακολουθήσουμε πριν είναι πολύ αργά.