Το σχολείο μας

Πριν από πολλά χρόνια έσφυζε από ζωή. Εκατοντάδες παιδιά έμαθαν γράμματα μέσα στις αίθουσες του. Εκατοντάδες παιδικές φωνούλες τραγούδησαν τα σχολικά τραγούδια και είπαν τα ποιήματά τους στις σχολικές εορτές. Τα εποπτικά όργανα, τα θρανία οι πίνακες και οι εικόνες των ηρώων του 1821 και του 1940, έζησαν μαζί με τα παιδιά αμέτρητες ώρες τριβής και προσπάθειας για την κατάχτηση της γνώσης, βοηθώντας και αυτά με τον τρόπο τους στην οικοδόμηση της κουλτούρας των νέων ανθρώπων.
Οι κήποι του ανθισμένοι και περιποιημένοι από τους δασκάλους και τα παιδιά, ευωδίαζαν μυρωδιές και αισιοδοξία για τη ζωή που ξανοίγονταν μπροστά. Από αυτό το σχολείο ξεκίνησαν τα πρώτα τους μαθητικά βήματα, σπουδαίοι άνθρωποι της επιστήμης της τέχνης του πολιτισμού και της καθημερινής βιοπάλης. Όπως κάθε πνευματικό ίδρυμα έτσι και αυτό το σχολείο με τα λιγοστά εφόδια και με τους ταπεινούς και φτωχούς ανθρώπους που το συνέδραμαν, έβαλε ένα μικρό λιθαράκι στην πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της πατρίδας μας, βοήθησε στην εξημέρωση των ηθών και την ανάπτυξη των αξιών που πρέπει να ακολουθεί το ανθρώπινο γένος. Τώρα όλα αυτά έχουν τελειώσει. Το σχολείο μας εδώ και πολλά χρόνια έχει κλείσει. Παιδικές φωνές δεν ακούγονται, δάσκαλοι δεν περιδιαβαίνουν στο κατώφλι του και στις αίθουσές του. Οι κήποι έχουν ρημώσει, τα εποπτικά όργανα κατεστραμμένα και διάσπαρτα παντού. Το σχολείο μας αυτό το ζωντανό το πάλαι ποτέ κύτταρο της σιδηροκαστρίτηκης γης, πεθαίνει μαζί με το ήδη αποδεκατισμένο και γερασμένο χωριό μας. Ωστόσο μέσα στους τοίχους και στις αίθουσές του υπάρχουν ακόμα χαραγμένα έντονα οι παιδικές μας αναμνήσεις, οι ανάσες μας, τα πρώτα μας σκιρτήματα οι φωνές και τα τραγούδια μας υπάρχουν παντού διάχυτα μέσα στους χώρους του.
Το σχολείο αυτό αποτελεί για όλους εμάς που το ζήσαμε άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο διάστημα της μαθητικής του ζωής, ένα σημείο αναφοράς μια έντονη συναισθηματική αφετηρία. Για το λόγο αυτό βλέποντάς το να μαραζώνει έρημο και εγκαταλελειμμένο, να καταστρέφονται τα αρχεία και οι εγκαταστάσεις του, οι καρδιές μας ματώνουν και η λύπη μας διαπερνά απ’ άκρου εις άκρον. Νομίζω ότι πρέπει αυτή η καταστροφή να σταματήσει. Είναι χρέος όλων όσων αγαπάμε έμπρακτα το χωριό. Παίρνοντας αφορμή από την πρόταση του Σπήλιου Ζαχαρόπουλου στο προηγούμενο τεύχος των Σιδηροκαστρίτικων Αντίλαλων, αλλά και από ενέργειες που κατά καιρό έχουν αναληφθεί από το Δήμο Αυλώνος από τον Σύνδεσμο των εν Αθήναις Σιδηροκαστριτών καθώς και από μεμονωμένους συμπατριώτες, θα ήθελα και εγώ να συνταχθώ με αυτές όλες τις κινήσεις και απόψεις και να παρακαλέσω όλους να βοηθήσουμε στην κατεύθυνση της αναστήλωσης του σχολείου και της δημιουργίας ενός πνευματικού και πολιτιστικού κέντρου, για όλο το δήμο Αυλώνος και την ευρύτερη περιφέρεια της επαρχίας Τριφυλίας. Νομίζω ότι όλοι μπορούμε με τον τρόπο μας να βοηθήσουμε προς την υλοποίηση αυτού του στόχου. Ανθρώπους που μπορούν να συμβάλουν με οιονδήποτε τρόπο (οικονομικό, οργανωτικό, τεχνικό κλπ) ο τόπος μας διαθέτει και με το παραπάνω, αρκεί η όλη προσπάθεια να συντονιστεί να μελετηθεί και να σχεδιαστεί σωστά και ορθολογικά. Ο χρόνος δυστυχώς δεν είναι βοηθός και σύμμαχος στην προσπάθειά μας. Οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και συντονισμένα
Το πρώτο βέβαια που πρέπει να γίνει, είναι να συσταθεί μια ευέλικτη οργανωτική επιτροπή ειδικών με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Σιδηροκαστριτών με σύνθεση ανάλογη του αντικειμένου και με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, η οποία θα οργανώσει και θα συντονίσει την όλη προσπάθεια Το δεύτερο που πρέπει να γίνει, είναι η σύνταξη μιας οικονομοτεχνικής και αρχιτεκτονικής μελέτης με βάση τα πορίσματα της οργανωτικής επιτροπής ειδικών που προανέφερα.. Ταυτόχρονα με την σύσταση και ολοκλήρωση της μελέτης, πρέπει να εξευρεθούν και οι ανάλογοι πόροι οι οποίοι είναι αναγκαίοι για την υλοποίηση του έργου. Κατόπιν όλων των παραπάνω μπορούν να ξεκινήσουν τα έργα για την υλοποίηση αυτού του μεγάλου στόχου, το οποίο οφείλουμε όλοι έναντι του εαυτού μας, έναντι του χωριού μας και έναντι των νεώτερων γενιών των Σιδηροκαστριτών. Πιστεύω ότι η δημιουργία αυτού του πολιτιστικού και πνευματικού κέντρου θα βοηθήσει στην πολιτιστική ανάπτυξη όλης της περιοχής της ορεινής Τριφυλίας. Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα.