«ΟΧΙ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ»

Κάπως έτσι ήταν το σύνθημα της αφίσας που φτιάχτηκε από τους μαθητές της σχολής μας της Επαγγελματικής Σχολής Ζωγράφου και η οποία προανήγγειλε την εκδήλωση που ετοίμασαν την προηγούμενη σχολική χρονιά με την καθοδήγηση και βοήθεια της καθηγήτριάς τους. Θα μπορούσε να έγραφε η αφίσα το σύνθημα γιατί καταστρέφετε το μέλλον μας, την προοπτική μας και τη νιότη μας. Η αφίσα αυτή που στέκει μετέωρη ακόμα στον τοίχο της αίθουσας πολλαπλών εκδηλώσεων του σχολείου, έμελε να είναι σχεδόν προφητική αυτών που έγιναν ξαφνικά σε μία νύκτα, με την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τέσσερες ειδικότητες και ταυτόχρονα να θέσει σε διαθεσιμότητα και σε συνέχεια σε απόλυση μετά από οκτώ μήνες, τους καθηγητές που δίδασκαν σε αυτά τα τμήματα. Η αφίσα αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν αγγελτήριο ενός ξαφνικού θανάτου μιας ολόκληρης μαθητικής κοινότητας, ενός σχολείου μιας προοπτικής που υπήρχε για αυτά τα παιδιά που φοιτούσαν σε αυτές τις ειδικότητες. Οι συνέπειες για την ελληνική κοινωνία ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιηθεί, δεν έχει επαρκώς εξηγηθεί και από εμάς που εργαζόμαστε στα ελληνικά σχολεία, ποιο είναι το κοινωνικό κόστος αυτής της ενέργειας από την πλευρά της κυβέρνησης. Τα σχολεία αυτά της Τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, είναι σχολεία μιας δεύτερης ευκαιρίας για πολλούς μαθητές που επιθυμούν να αποκτήσουν ένα επαγγελματικό εφόδιο, το οποίο θα τους εντάξει ως ενεργούς και υπεύθυνους πολίτες μέσα στον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας μας. Και αναφέρω την λέξη σχολεία δεύτερης ευκαιρίας γιατί η πλειονότητα των μαθητών μας κυρίως στις ΕΠΑΣ είναι απόφοιτοι γενικών λυκείων αλλά και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στις δε ειδικότητες που καταργήθηκαν φοιτούσαν σχεδόν το 75% του συνόλου των μαθητών της σχολής. Η απορροφητικότητα δε των αποφοίτων αυτών των σχολείων ήταν πάνω από 80%. Όπως λοιπόν καταλαβαίνουμε όλοι ακόμα και οι ποιο αδαείς, ή ακόμα και οι ποιο καλοπροαίρετοι, αυτό το χτύπημα σε αυτές τις πολυπληθείς ειδικότητες, είναι μια πυρηνική βόμβα στα θεμέλια όλης της δημόσιας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, γατί θα έχει σαν αποτέλεσμα, την συγχώνευση, το κλείσιμο σχολείων και την απόλυση στο προσεχές μέλλον και άλλων συναδέλφων καθηγητών. Άρα με ένα σμπάρο το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση πέτυχε δυο τρυγόνια. Στα σχολεία της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης και ειδικότερα στις ΕΠΑΣ φοιτούσαν κυρίως φτωχοί και εργαζόμενοι μαθητές, μαθητές που το πρωί τρέχουν για το μεροκάματο της επιβίωσης και το απόγευμα με την ψυχή στο στόμα έρχονταν στο σχολείο ακόμα και με τα ρούχα της δουλειάς, πολλές φορές και χωρίς να προλάβουν να πλυθούν και να φάνε, αλλά η αξιοπρέπεια και το ήθος που έφερναν μαζί τους ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Τα παιδιά αυτά, παιδιά ενός κατώτερου θεού για κάποιους, αλλά ενός ανώτερου για μας που τα γνωρίσαμε και τα γνωρίζουμε καθημερινά, δεν αξίζουν αυτής της μεταχείρισης και αντιμετώπισης από την πολιτεία. Μην ακούτε τις κορώνες του υπουργού της παιδείας ότι τάχα θα τελειώσουν ομαλά τις σπουδές τους και ότι κατόπιν όσοι διαλέξουν αυτές τις ειδικότητες μπορούν να πάνε σε ΙΕΚ. Αυτά είναι λόγια του αέρα χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Εκείνο που θα συμβεί είναι ότι τα παιδιά που θα πάνε στη Β τάξη θα διδαχθούν ελάχιστα έως καθόλου μαθήματα λόγω της έλλειψης εκπαιδευτικών άλλωστε αυτό δεν συνέβη και φέτος με την ειδικότητα της κομμωτικής όπου το πρώτο μάθημα ειδικότητας οι μαθητές και μαθήτριες το έκαναν μετά το Πάσχα; Φέτος πως θα διδαχθούν οι μαθητές και των άλλων ειδικοτήτων όταν ο κ Υπουργός της Παιδείας προανήγγειλε την μείωση των ωρομισθίων και των αναπληρωτών κατά σχεδόν 80%; Λόγια-λόγια του αέρα. Απευθύνονται μάλλον σε ηλιθίους και προσπαθούν να πείσουν έναν ολόκληρο λαό βομβαρδίζοντας τον με ψέματα και ανακρίβειες. Εκείνο που πραγματικά θα συμβεί, θα είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος των παιδιών να μην κάνουν σπουδές και ένα μικρότερο λόγω κυρίως του οικονομικού κόστους να στραφούν στα πιράνχας της ιδιωτικής εκπαίδευσης που άνοιξαν τα μαγαζιά τους και περιμένουν τους μελλοντικούς πελάτες. Αντί επίσης οι προσπάθειες της πολιτείας να τείνουν στην μεταβολή της αναλογίας μεταξύ γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης ως προς την προτίμηση των μαθητών, από το 70%-30% υπέρ της γενικής στο ακριβώς ανάποδο ποσοστό υπέρ της τεχνικής εκπαίδευσης δηλαδή, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα πολιτισμένα κράτη τη Ευρώπης, κάνει ότι είναι δυνατό στο να απαξιωθεί ακόμα περισσότερο η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Βεβαίως σε λίγο πλησιάζει και η «μεταρρύθμιση» και της γενικής εκπαίδευσης και τότε δεν θα έχουμε μαντίλι να κλάψουμε όλοι μαζί οι εκπαιδευτικοί, και μαζί με εμάς η ελληνική κοινωνία και κυρίως οι πιο οικονομικά αδύναμοι. Αυτήν την ώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό και αποστασιοποίηση, όταν έχει πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα είναι βέβαιο ότι κινδυνεύει και το δικό μας. Αυτό το λέω για κάποιους αφελείς και ανυποψίαστους, που νομίζουν ότι αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν δεν τους αφορούν. Τους προειδοποιώ ότι το Σεπτέμβριο θα βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Αν νομίζουν μερικοί ότι λόγω του γεγονότος ότι είναι στη γενική εκπαίδευση ή ότι έχουν ειδικότητες που δεν έχουν σχέση με τους συγκεκριμένους κλάδους, θα διαψευστούν πολύ οικτρά. Μόνο με ενότητα αλληλεγγύη και αγώνα θα αποτραπούν τα χειρότερα που σχεδιάζονται. Μην ξεχνάμε ότι κεφάλια θέλουν να κόψουν και ας είναι οποιουδήποτε συναδέλφου, δεν σταματούν και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα. Αυτές τις ημέρες πραγματικά αισθάνομαι ένα τεράστιο βάρος και μια πολύ μεγάλη θλίψη μέσα μου γι’ αυτό που έχει συμβεί στο σχολείο μου, σε ένα σχολείο που το υπηρετώ σχεδόν 25 χρόνια. Χάνουμε από αυτό το σχολείο εξαιρετικούς και καθ’ όλα άξιους συναδέλφους, με τους οποίους μοιραστήκαμε χαρές, αγωνίες, πίκρες αλλά και δημιουργικές στιγμές οι οποίες μας έκαναν καλύτερους εκπαιδευτικούς και ανθρώπους. Μοιραστήκαμε με τους μαθητές μας τις αγωνίες τους, τα όνειρα τους, τους προβληματισμούς τους, δώσαμε και δίνουμε καθημερινά κομμάτι από την ψυχή μας, κάτι που πολλοί δεν μπορούν να το καταλάβουν, ακριβώς γιατί δεν είναι εκπαιδευτικοί και γι’ αυτό και τους δικαιολογώ μερικώς για κάποιες πρόχειρες και μερικές φορές κακόβουλες κριτικές που κάνουν εναντίον του κλάδου μας. Δυστυχώς η πολιτεία με την τραγική της απόφαση να ξεριζώσει από το σχολείο τους λειτουργούς του, δεν καταλαβαίνει ότι όταν από ένα σώμα αφαιρέσεις την καρδιά, αυτό το σώμα θα πεθάνει και η καρδιά του σχολείου είναι ο εκπαιδευτικός. Δεν σκέφτηκε με την απόφασή της αυτή η πολιτεία, ότι πίσω από τους αριθμούς της τρόικα υπάρχουν άνθρωποι με ανάγκες, άνθρωποι που έχουν υποχρεώσεις παντός τύπου (οικονομικές κοινωνικές) κλπ. Δεν σκέφτηκε η πολιτεία ότι όταν έναν επιτυχημένο άνθρωπο χωρίς καμιά αιτία, χωρίς καμιά αφορμή, τον πετάς στο δρόμο ότι τον ισοπεδώνεις ψυχολογικά και του δημιουργείς τεράστια κοινωνικά και ψυχικά βάρη; Δεν σκέφτονται όλοι αυτοί οι νοσηροί εγκέφαλοι ότι όλη αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες διαδικασίες; Σε καταστάσεις οργής και κοινωνικής έκρηξης; Συνάδελφοι, πρέπει όλοι να σταθούμε αλληλέγγυοι και συναγωνιστές μαζί με τους συναδέλφους που πλήττονται τώρα και να τους πούμε ότι θα προσπαθήσουμε μέσα από τους μαζικούς αγώνες που έρχονται, να ανατρέψουμε αύτη την τόσο άδικη απόφαση και να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο τοπίο για όλους μας. Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος. Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δίνεται. Θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Γιώργος Η. Κασίμης