Το καλοκαίρι έφθασε..........

Το καλοκαίρι πλησιάζει και η θερμοκρασία όπως είναι φυσικό αρχίζει και αυτή να ανεβαίνει. Στο μυαλό όλων μας έρχονται οι σκηνές του προηγούμενου καλοκαιριού του 2007. Ενός καλοκαιριού που στην πατρίδα μας συνέβησαν πολλές και καταστροφικές πυρκαϊές οι οποίες και κατέστρεψαν εκατοντάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων, χιλιάδες στρέμματα δασών, δεκάδες χωριά και περιουσίες, καθώς επίσης και μεγάλη ποσότητα ζωικού κεφαλαίου. Το κυριότερο όμως όλων, ήταν ο θάνατος από τις πυρκαϊές 90 συνανθρώπων μας βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειές τους και τις τοπικές κοινωνίες των χωριών της επαρχίας μας και της Ελλάδας. Ήταν πράγματι ένα καλοκαίρι το οποίο γρήγορα πρέπει όλοι να ξεχάσουμε. Δυστυχώς όμως ο πόνος και η δυστυχία των ανθρώπων που επλήγησαν από αυτήν την καταστροφή, ακόμα δεν έχει επουλωθεί. Άνθρωποι ακόμα ζουν στα κοντέινερ, τα δάνεια που τους υποσχέθηκαν για την ανοικοδόμηση του σπιτιού τους εκταμιεύονται με το σταγονόμετρο, η γραφειοκρατία ζη και βασιλεύει και δυστυχώς το μέλλον των κατεστραμμένων χωριών προβλέπεται δυσοίωνο. Θα μου πει κάποιος ότι η πολιτεία δεν μπορεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να μπορέσει να θεραπεύσει μια τόσο μεγάλη σε έκταση καταστροφή. Εγώ είμαι καλοπροαίρετος και θα το δεχθώ, αρκεί βέβαια να βλέπω μπροστά μου προσπάθειες από μεριά της πολιτείας για να μην ξανασυμβούν παρόμοιας έκτασης φαινόμενα. Δυστυχώς όμως ο κρατικός μηχανισμός (Κυβέρνηση,τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις) περί άλλων τυρβάζουν και πολύ φοβάμαι πώς οι πολίτες και οι περιουσίες τους θα βρεθούν πάλι απροστάτευτες στη δύνη των κλιματικών και καιρικών φαινομένων. Νομίζω ότι όλοι μας μπροστά σε αυτήν την κατάσταση πρέπει να κινητοποιηθούμε και μαζί με μας να κινητοποιήσουμε και την γραφειοκρατία της εξουσίας. Μην περιμένουμε λύσεις για μας χωρίς εμάς. Αν δεν ευαισθητοποιηθούμε όλοι μας στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος, στην κατεύθυνση της εθελοντικής προσφοράς στην κοινωνία και στον πάσχοντα συνάνθρωπο, αν δεν προτάξουμε το εμείς από το εγώ, τίποτα δεν μπορεί να γίνει σε αυτόν τον τόπο. Οι αναπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης και του κόσμου, έχουν έντονα επενδύσει πάνω στην κοινωνική αλληλεγγύη στην εθελοντική προσφορά και στην αυτοοργάνωση των πολιτών. Αυτό βεβαίως έχει να κάνει με το επίπεδο παιδείας και την ανάπτυξη του πολιτισμού, πράγματα πολύ υποβαθμισμένα δυστυχώς στην πατρίδα μας.

Ας ενώσουμε λοιπόν τις φωνές μας, τις δυνάμεις μας την προσφορά μας και τις προσπάθειές μας για το κοινό καλό, για μας, για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Αυτή η πατρίδα πρέπει να έχει συνέχεια και να παραδοθεί στις επόμενες γενιές των ανθρώπων όσο το δυνατό πιο αλώβητη.